تو را غائب نامیده‌اند، چون ظاهر نیستی، نه اینکه حاضر نباشی.

غیبت به معنای حاضر نبودن، تهمت ناروایی است که به تو زده‌اند و آنان که بر این پندارند، فرق میان ظهور و حضور را نمی‌دانند.

آمدنت که در انتظار آنیم، به معنای ظهور است نه حضور و دل‌شدگانت که هر صبح و شام تو را می‌خوانند، ظهورت را از خدا می‌طلبند نه حضورت را.

وقتی ظاهر می‌شوی، همه انگشت حیرت به دندان می‌گزند و با تعجب با خود می‌گویند که تو را پیش از این هم دیده‌اند؛
و راست می‌گویند، چرا که تو در میان مایی، زیرا امام مایی.

جمعه که از راه می‌رسد، صاحب‌دلان دل از دست می‌دهند و قرار از کف می‌نهند و قافله‌ی دل‌های بی‌قرار، روی به قبله می‌کنند و آمدنت را به انتظار می‌نشینند.

* * * * *

نویسنده متن بالا را نمی‌شناسم، اما ترنم کلماتش با دل بازی می‌کرد و روح را هوایی.

و ای مولای من، فطر را عید می‌گیریم، اما تا تو نیایی، عید برایمان بی‌معناست...

عیدتان مبارک.                                          بچه های قلم